ინტერვიუ ცირა კემულარიასთან
ავტორი: მანანა მანჯგალაძე
“ლამფის შუქზე ისწავლა, აეროპორტის გზაზე “ბეტეერით” გააცილეს, ასაფრენი ბილიკი მშობლებმა მანქანის ფარებით გაუნათეს და აფრინდა… და რა აფრინდა“, – ასე დაწერა მაყურებელმა „ფორბსის“ კვირაში რეპორტაჟის გასვლის შემდეგ. ასე მოკლედ სათქმელს ვერ იტყოდა, მე კი იმდენი მაქვს მოსაყოლი.
პირველი შეხვედრის შემდეგ სახლში იმდენი ვილაპარაკე, ჩემმა 12 წლის შვილმა მთხოვა, გამაცანიო. გავაცანი. მასზე უკეთეს მაგალითს, თუ როგორი მიზნები უნდა გქონდეს, როგორ უნდა იარო, ისწავლო, განვითარდე, და შენით შექმნა შენი თავი და აიხდინო ოცნება, მე ვერ ვაჩვენებდი. ჩვენნაირ უმოტივაციო ქვეყანაში ეს ყველაზე დიდი სტიმული იქნებოდა. მწერდნენ კიდეც, ცირა კემულარიას თავგადასავალმა მოტივაცია მომცაო. „ფორბსის“ კვირაში რუბრიკა „საქმიანების“ მთავარი მიზანიც ეს არის. აჩვენო, როგორ შეიძლება არაფრისგან ყველაფერი შექმნა, არ გყავდეს გავლენიანი მამა ან მეზობელი, არ გქონდეს არანაირი კაპიტალი და შენი შრომით შეიქმნა კარიერა, და შექმნა შენი თავი…
ჰო-და, უფრო ახლოს გავიცნოთ ქალბატონი, ერთი პატარა ქვეყნის კიდევ უფრო პატარა ქალაქიდან – ამერიკული ოცნებითა და ევროპული ცხოვრებით.
დასაწყისისთვის კი მშრალი და ოფიციალური ინფორმაცია მის შესახებ:
ცირა კემულარია – დაამთავრა ლუიზიანას შტატის უნივერსიტეტი საერთაშორისო ვაჭრობისა და ფინანსების სპეციალობით. 1999 -2005 წლებში მუშაობდა სხვადასხვა პოზიციებზე: საბაზრო რისკების მართვის მიმართულებით- შპს დაინეჯი (Dynegy Inc) და შპს შელის საერთაშორისო ვაჭრობის და ტრანსპორტის კომპანიაში (Shell International Trading and Shipping Ltd), აშშ-ში და დიდ ბრიტანეთში. 2005- 2008 წლებში მენეჯერის თანამდებობაზე შელ ინთერნეშენელში (Shell International Inc), კორპორატიულ ფინანსებში შერწყმისა და შესყიდვების სამსახურში, დიდ ბრიტანეთში. 2008-2011 წლებში იყო კომერციული ფინანსური მენეჯერი, შელ ექსფლორეიშენისა და ფროდაქშენ სერვისების (Shell Exploration and Production B.V) შერწყმისა და შესყიდვების, ხაზინისა და კორპორატიული ფინანსების სამსახურებში, მოსკოვში. 2011-2016 წლებში შელის ნავთობისა და ნავთობ პროდუქტების სავაჭრო კომპანიის, შელ ვესტერნ საფლაის და თრეიდინგის (Shell Western Supply and Trading Ltd) ფინანსურ მენეჯერად კარიბის კუნძულ ბარბადოსში, სადაც 2011 წელს შეუერთდა შელ ვესტერნ საფლაისა და თრეიდინგის აღმასრულებელ საბჭოს. 2016 წელს, ცირა ლონდონს დაუბრუნდა, სადაც დაინიშნა შელის საპენსიო ფონდების სტრატეგიისა და სტანდარტების განყოფილების უფროსად, შპს “შელ ინთერნეშენელში”. ის ასევე არის შპს “ბრიტანული გაზის” გენერალური პარტნიორისა და შპს “ბრიტანული გაზის ტრასთიი სოლუშენის” და შპს “ბრიტანული გაზის” საპენსიო ფონდების ერთ-ერთი დირექტორი. 2019 წლის თებერვლიდან დაინიშნა “შელის” გლობალური სავაჭრო კომპანიების მთავარ შიდა აუდიტორად. სწავლობს ლონდონში, დირექტორთა ინსტიტუტში (Institute of Directors). 2018 წლის სექტემბერში დაინიშნა სს “თიბისი ბანკის” სამეთვალყურეო საბჭოს წევრად. – ეს ცირა კემულარიას კარიერული ბიოგრაფიაა.
თავგადასავალი კი კიდევ უფრო საინტერესო.
მის დაბადებამდე ოჯახმა სამი წლის ქალიშვილი დაკარგა. ბავშვის გაჩენას ამ დიდი ტრაგედიის შემდეგ აღარ აპირებდნენ, ის კი ასე დაუგეგმავად, მოლოდინის გარეშე მოვიდა და სახლში ყველაფერი შეცვალა. განსაკუთრებულად ცელქი, მოძრავი და ინტერესიანი. რადგან დედა და მამა მუშაობდნენ, მისი გაზრდა და აღზრდა ხუთი წლით უფროსმა დამ – ლელამ ითავა; ცირა დღემდე იხსენებს, ლელას სამხედრო დისციპლინა ჰქონდა, მკაცრი იყოო. როცა მეზობლის ბავშვები პირველ კლასში წასასვლელად ემზადებოდნენ, 4 წლის ცირამაც გადაწყვიტა სკოლაში წასასვლელად მომზადებულიყო, წერა-კითხვა ისწავლა ქართულად და რუსულად. სკოლაში თავის დროზე წავიდა, თავდაპირველად, რუსულ სკოლაში. როცა ქართულ სკოლაში გადავიდა, ის ზაფხული ბებიასთან ერთად მეცადინეობაში გაატარა, ვინმეს რომ არ ეთქვა, ქართული კარგად არ იცისო.
ახლა, როცა უკან იხედება, სულ უკვირს, იმ არეულ პერიოდში სულ როგორ ოცნებობდა თვითმფრინავებზე, უცხო და დიდ ქალაქებზე, შეხვედრებსა და მოლაპარაკებებზე, მაშინ როცა ფოთში ისროდნენ, საპორტო ქალაქი მხედრიონსა და გვარდიას ხელიდან ხელში გადადიოდა; როცა უმუშვერობის, უშუქობის, უხელფასობის, უპერსპექტივობის წლები იდგა, სწორედ მაშინ გაჩნდა იმედი. იმ დროს, როცა განათლებაზე ფიქრი წარმოუდგენლი იყო, ადამიანები გადარჩენაზე ფიქრობდნენ, სამმა მეგობარმა: ფოთის მაშინდელმა გამგებელმა, რომალ მელიამ, პორტის ხელმძღვანელმა ვალერი გეგიძემ და, როგორც ახლა იტყვიან, “პროექტის ინიციატორმა“, ირაკლი ბოკუჩავამ გადაწყვიტეს ფოთელი ბავშვები ერთი წლით სასწავლებლად ამერიკაში გაეშვათ. ამ ბავშვებს შეუქმნეს პირობები: გაუხსნეს ინგლისურის დამატებითი კლასები, მოამზადეს, დაატრენინგეს და დააფინანსეს ბავშვები 10 თვით ამერიკის სკოლებში სასწავლებლად. ამერიკელებთან ერთად ტესტები მოამზადეს და გამოცდებიც მათ ჩაატარებინეს. სამი წლის განმავლობაში 170-ზე მეტი ბავშვი გაუშვეს სასწავლებლად ოკეანის გაღმა. ცირა, პირველივე დღიდან, ჩაება ოცნების ასასრულებლად, მაგრამ 1993 წელს ვერ გავიდა, დაბალი შედეგი მიიღო და პირველი მარცხიც იგემა. იმ ზაფხულს, მაინც მოახერხა და ლონდონში ორი თვით ენის შესასწავლ პროგრამაში მიიღო მონაწილოება, რომ 1994 წლის ამერიკაში გასამგზავრებელი გამოცდებისთვის მომზადებულიყო.
საბჭოთა ბავშვობაგამოვლილებს ყველას გვახსოვს მიულერის სქელი ლექსიკონი, როგორც ცირა ამბობს, ამ წიგნთან ერთად იძინებდა; ინგლისურის მასწავლებელთან, ეთერი ბასილაშვილთან, ერთად მარტო გაკვეთილებზე კი არ დადიოდა, დაჰყვებოდა ყველგან მაღაზიაში, მასთან ერთად იდგა რიგში ..და ლაპარაკობდა ინგლისურად, ლაპარაკობდა სულ …
დედა დღესაც იხსენებს, როგორ იჯდა ცირა ორი ლამფით განათებულ ცივ ოთახში გვიანობამდე და მეცადინეობდა, აქეთ-იქით კი დედა და მამა ისხდნენ მაგიდასთან გამოღვიძებულები და ეკითხებოდნენ: „კიდევ ბევრი დაგრჩა?! მორჩი? არ დაიძინებ?“
მარცხის მერე ისევ გაიმარჯვა, რადგან საუკეთესო იყო. წასვლის დროც დადგა.
ვალად აღებული თუ სახლიდან გაყიდული ნივთებიდან მოგროვილი ფული, რომ არ წაერთმიათ, ამერიკაში მიმავალ ბავშვებს ფოთიდან თბილისის აეროპორტამდე ავტობუსს „ბეტეერი“ მიაცილებდა. ყაჩაღობა ჩვეულებრივი რამ იყო მაშინ… საღამოს კი თვითმფრინავის ჩაბნელებული ასაფრენი ბილიკი მშობლებმა მანქანის ფარებით გაანათეს და ისინიც აფრინდნენ…
ასე აღმოჩდნენ ბავშვები კინოებში ნანახ ამერიკაში.
აქედან უკვე სხვა თავგადასავალი იწყება. ცხოვრებამ მას უკვე მისცა შანსი და ის უნდა გამოეყენებინა. მით უმეტეს, ის ყველაზე დიდი შესაძლებლობების ქვეყანაში აღმოჩნდა.
თავიდან გაუჭირდა. უცნაურ ოჯახში მოხვდა, შემდეგ საცხოვრებლად გაცვლითი პროგრამის ამერიკელ კოორდინატორთან გადავიდა. ერთხელაც მისით ერთი ოჯახი დაინტერესდა. მოიკითხეს და მისი სახლში წაყვანა გადაწყვიტეს. ექვსშვილიან ოჯახს, სადაც სხვადასხვა ქორწინებიდან მოყოლილი და საერთო შვილები იზრდებოდნენ, ის ღირებულებები ჰქონდათ, რაც ცირასთან ყველაზე ახლოს იყო, მათთვის განათლება იყო უმთავრესი, მიუხედავად იმისა, რომ ცირაზე გაცილებით უფრო უმცროსი შვილები ჰყავდათ. მალე „ამერიკელმა მშობლებმა“ საჯარო სკოლიდან იმ კერძო სკოლაში გადაიყვანეს, სადაც „და-ძმები“ სწავლობდნენ.
